75 jaar Eerebegraafplaats: oud-beheerder schrijft boek over zijn geboortegrond

George ten Hoope zag vijf jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog het licht in het beheerdershuisje van de Eerebegraafplaats aan de Zeeweg in Overveen.

Daar was net in 1949 de laatste hand gelegd aan de speciale gedenkplaats voor vermoorde verzetsstrijders. Die waren gedurende de oorlogsjaren door de Duitse bezetters gefusilleerd en daarna in massagraven in de duinen gegooid. 

Tekst gaat door na de foto. 

De vader van George, Gerrit ten Hoope, had als schipper en koetsier in de oorlog hand-en-spandiensten verleend voor het verzet. Omdat hij ook uitvaarten reed voor de Algemene Begraafplaats Kleverlaan in Haarlem en hij veel verzetsgroepen in Noord-Holland kende, werd hem na de oorlog gevraagd mee te helpen de lichamen op te graven.

Op 25 mei, amper drie weken na de bevrijding, werden de eerste lichamen, vaak in staat van ontbinding, uit de grond gehaald. 

Tekst gaat door na de foto.

Toen eenmaal de eerste lichamen, waaronder die van Hannie Schaft, waren herbegraven op de Eerebegraafplaats, kreeg Gerrit ten Hoope de erebaan om het terrein te beheren. Hij deed dat met veel overgave en eerbied, iets dat zijn zoon George, toen hij eenmaal de ere taak kreeg, tot in de puntjes toe overnam. 

Nauwkeurig tempo

Strak in het zware, zwarte pak met hoofddeksel, ontving hij 33 jaar lang alle gasten tijdens verschillende herdenkingen. Tijdens de diensten voor Hannie Schaft eind november, de Paroolherdenking op 5 februari wanneer de dertien leden van de verzetskrant worden herdacht en natuurlijk de dodenherdenking op 4 mei. George luidde dan net als zijn vader vanaf 19.30 uur tot 19.53 uur op nauwkeurig tempo de klok. Daarna valt de klok stil om op 20.00 uur twee minuut stilte te houden. 

In de afgelopen vijf jaar lang heeft George met lede ogen moeten toezien hoe door coronapandemie een paar jaar amper stilgestaan kon worden bij de strijd die de verzetshelden hebben moeten voeren om Nederland vrij te krijgen. Maar die jaren van stilte hebben hem ook geholpen bij het afstand nemen van de taak. 

Tekst gaat door na de foto. 

Want het eren van de verzetshelden had het gezin Ten Hoope ook veel gekost. Het opgraven van de lichamen was een zware last voor zijn vader en dat brak het gezin op. Niet alleen het respect voor de verzetshelden wist hij over te geven aan zijn zoon. Ook de pijn van het opgraven van de lichamen zit bij zoon George in het bloed.

Het boek dat hij nu heeft uitgeven, precies 75 jaar na de voltooiing van de Eerebegraafplaats, is een afsluiting van een levenstaak van vader en zoon Ten Hoope. Maar George blijft hameren op doorgaan met herdenken, en daarbij niet de zwarte kant te schuwen.

"Het is goed dat dat benoemd wordt en laten we het maar zien", antwoordt hij op de vraag waarom hij de expliciete foto's van de pas opgegraven lichamen in zijn boek heeft gezet. "Want waarom zou je zwijgen over de geschiedenis?"